Czy to szalony pomysł? Myślę sobie, że nie. Spokojnie mogę sobie wyobrazić zajawkowiczów mających ogromną potrzebę jazdy na nartach w środku lata i jednocześnie łojących słynne alpejskie podjazdy na dwóch kółkach.
Passo Stelvio jest jednym z nielicznych już na narciarskiej mapie Europy miejscem, gdzie można latem uprawiać narciarstwo alpejskie. Jest miejscem wyjątkowym, bo w przeciwieństwie do innych, czynne jest tylko latem. Zima droga do Passo Stelvio pokryta jest metrami śniegu, przełęcz i lodowiec odcięte są na kilka miesięcy od świata.
Zacznijmy od historii, bez której kolarze nie mieliby kultowego podjazdu, a narciarz letniego lodowca.
Historia i znaczenie drogi Stelvio
Zlecona przez cesarza Austrii Franciszka I zaprojektowana przez wizjonerskiego inżyniera Carlo Donegani, droga Stelvio została ukończona w zaledwie 5 lat i uroczyście otwarta w 1825 roku. Było to przełomowe osiągnięcie inżynierii lądowej tamtych czasów.
Droga przez trzy stulecia
Od momentu otwarcia droga Stelvio była świadkiem trzech wieków historii. W XIX wieku pełniła kluczową funkcję jako szlak handlowy i kulturalny łączący Włochy z północną Europą. Na początku XX wieku stała się areną działań wojennych podczas pierwszego konfliktu światowego, a później zyskała popularność wśród podróżników, sportowców i miłośników przyrody.
Na przełęcz na wysokości 2 758 metrów nad poziomem morza prowadzi droga o długości 46,5 kilometra, sam podjazd składa się z 88 zakrętów typu włoskie agrafki oraz 7 tuneli. Łączy trzy regiony i była najwyższym punktem – Cima Coppi – w 12 edycjach wyścigu Giro d’Italia.
Te liczby tłumaczą, dlaczego na progu swojej dwusetnej rocznicy Stelvio jest uznawana za królową dróg alpejskich, symbolizując 200 lat historii oraz ważne połączenie między Valtelliną, Południowym Tyrolem i szwajcarską doliną Engadyny.
W czasach współczesnych znaczenie komunikacyjne tej drogi znacznie spadło, nie jest ona już szlakiem transportowym. Transport został zamieniony na turystykę.
Wśród kolarzy mieni się ona jednym z kultowych podjazdów, wśród miłośników pięknych widoków znajduje się na krótkiej liście pożądania, a dla narciarzy jest drogą do upragnionego latem śniegu.
Historii ciąg dalszy, tym razem tej narciarskiej
Pierwsza instalacja narciarska powstała na lodowcu Stelvio pod koniec lat trzydziestych dwudziestego wieku, wybudowano wtedy jeden z pierwszych we Włoszech wyciągów orczykowych. W tym samym czasie na lodowcu wybudowano pierwsze schronisko górskie. Czas prawdziwego dynamicznego rozwoju narciarstwa nastał po II Wojnie Światowej. Odkrycie lodowca dla masowej turystyki zawdzięczamy Giulianie i Giuseppe Pirovano, którzy we wczesnych latach pięćdziesiątych założyli szkołę narciarska na lodowcu.
Kolejnym ważnym momentem w rozwoju był rok 1966. Uruchomiono wtedy kolej gondolową Passo Stelvio – Trincerone. Kolej wywoziła turystów na 3050 metrów.
Dziś Passo Stelvio oferuje narciarzom około 20 km tras obsługiwanych przez 2 koleje linowe i 4 orczyki. Sezon narciarski trwa od maja do listopada. Trasy znajdują się na imponującej wysokości od 2758 m do 3450 metrów nad poziomem morza.
Daje to, temu małemu w sumie ośrodkowi, miano największego letniego ośrodka narciarskiego w Alpach.
Na lodowcu wytyczona jest trasa do uprawiania narciarstwa biegowego. Można również skorzystać z tras dedykowanych skitourów.
W sezonie narciarskim (przypominam raz jeszcze: od maja do listopada)
Koleje gondolowe czynne są w godzinach: 7:30 do 17:00
Wyciągi orczykowe czynne są w godzinach: 7:30 do 12:30
| Ilość dni | Dorośli | Dzieci i seniorzy* |
| 1 | 59 | 50 |
| 2 | 113 | 96 |
| 3 | 161 | 135 |
| 4 | 202 | 166 |
| 5 | 246 | 194 |
| 6 | 259 | 20 |
Zniżki dotyczą młodzieży urodzonej po 1 stycznia 2013 r. i seniorów urodzonych przed 1 stycznia 1965 r.
Przy odbiorze karnetu pobierana jest kaucja w wysokości 5 € (zwracana przy zwrocie karnetu).
Autor
